นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
286
ผู้เข้าชมเดือนนี้
6
ผู้เข้าชมรวม
286
หมวด : รักอื่น ๆ
อัปเดตล่าสุด : 30 ก.ย. 60 / 20:59 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คิดว่าหลายคนคงอาจจะอยากอ่านแฮมเลตเลยเอามาแปลให้ฟังบางคนน่าจะรู้จักเรื่องแฮมเลตกันนะ
เรื่องย่อ
กษัตริย์แห่งเดนมาร์กถูกพี่ชายชื่อ คลอดิอัส ลอบปลงพระชนม์เพื่อแย่งบัลลังก์และอดีตราชินี วิญญาณของกษัตริย์แฮมเล็ตจึงได้มาหาโอรสหรือเจ้าชาย แฮมเล็ต และบัญชาให้ล้างแค้น เจ้าชาย แฮมเล็ตกลัดกลุ้มพระทัยมากจึงแกล้งทำเป็นบ้าและผลักไสนางโอฟิเลีย หญิงสาวที่ตนหลงรัก ทรงวางแผนเปิดโปง คลอดิอัส โดยให้คณะละครเร่มาแสดงเรื่องราวเกี่ยวกับการลอบปลงพระชนม์ แฮมเล็ตได้ฆ่าโพโลนีอัสพ่อของโอฟิเลีย โดยเข้าใจผิดคิดว่าเป็น คลอดิอัส ส่วนคลอดิอัสก็วางแผนกำจัดเขาเช่นเดียวกันแต่ไม่สำเร็จ โอฟิเลียโดดน้ำตายเพราะความทุกข์ ลาเอร์เทสพี่ชายของโอฟิเลียท้าแฮมเล็ตดวลดาบ บทละครจบลงด้วยตัวละครสำคัญตายหมด สุดท้าย เจ้าชายฟอร์ทินบราส์แห่งนอร์เวย์ได้เข้ามาควบคุมสถานการณ์ทั้งหมด
เรื่องย่อ
กษัตริย์แห่งเดนมาร์กถูกพี่ชายชื่อ คลอดิอัส ลอบปลงพระชนม์เพื่อแย่งบัลลังก์และอดีตราชินี วิญญาณของกษัตริย์แฮมเล็ตจึงได้มาหาโอรสหรือเจ้าชาย แฮมเล็ต และบัญชาให้ล้างแค้น เจ้าชาย แฮมเล็ตกลัดกลุ้มพระทัยมากจึงแกล้งทำเป็นบ้าและผลักไสนางโอฟิเลีย หญิงสาวที่ตนหลงรัก ทรงวางแผนเปิดโปง คลอดิอัส โดยให้คณะละครเร่มาแสดงเรื่องราวเกี่ยวกับการลอบปลงพระชนม์ แฮมเล็ตได้ฆ่าโพโลนีอัสพ่อของโอฟิเลีย โดยเข้าใจผิดคิดว่าเป็น คลอดิอัส ส่วนคลอดิอัสก็วางแผนกำจัดเขาเช่นเดียวกันแต่ไม่สำเร็จ โอฟิเลียโดดน้ำตายเพราะความทุกข์ ลาเอร์เทสพี่ชายของโอฟิเลียท้าแฮมเล็ตดวลดาบ บทละครจบลงด้วยตัวละครสำคัญตายหมด สุดท้าย เจ้าชายฟอร์ทินบราส์แห่งนอร์เวย์ได้เข้ามาควบคุมสถานการณ์ทั้งหมด
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
มันเป็นืนที่หนาวเย็นยะเยือในราอาาัรเอลสินอร์ ในประเทศเนมาร์ ายสามนยืนเบียอยู่้วยันที่เิเทินอปราสาทอพระราา พวเาำลัรออยใรบานอยู่ ายหนุ่มที่ื่อ โฮราทิโอ ยืนอยู่ับทหารยามอพระราา 2 น
“้าิว่าพวเ้าะไ้เห็นบาสิ่เมื่อืนนี้” เาเริ่มพู
“้าไม่อยาะเื่อในเรื่อ ผะ..” ทหารยามนแรพู
“ุ๊ๆๆ ทหารยามอีนระิบรอไรฟัน “มันอยู่ที่นี่…..”
โฮราทิโออ้าปา้า มีเาร่าสีำปราึ้น้าๆพวเา
“มันูเหมือนพระราาอย่าับแะ” โฮราทิโอร้อึ้น้วยวามหวาลัว
“พระราาายไปแล้ว ทำไมท่านถึมาอยู่ที่นี่” เาถามเาร่าที่ปรา
“ไ้โปร….ไ้โปรอบ้า้วย”
แ่เาร่าสีำนั้น ส่ายศีรษะอมัน และไม่ส่เสียอบ ะนั้นพระอาทิย์เริ่มที่ะายแส เาร่าสีำนั้นเลือนราและาหายไปในอาาศ
“้า้อบอแฮมเล” โฮราทิโอล่าว แฮมเลเป็นเพื่อนที่ีที่สุอเา และเป็นลูายอพระราาที่สิ้นพระนม์ไปแล้ว
เ้าายแฮมเลมีวามทุ์ระทมอย่าที่สุ นับั้แ่บิาอเาสิ้นพระนม์ เาเ็บเนื้อเ็บัวอยู่นเียว และแ่าย้วยุสีำทั้หม เพีย 1 เือนให้หลัาแฮมเลสูเสียพระบิา พระมารา็อภิเษสมรสับพระราานใหม่ ึ่็ือพระปิุลาอเานั้นเอ มันทำให้แฮมเลเือาลอย่าที่สุ ทำไมท่านแม่อเาถึลืมพระบิาอเาไ้อย่ารวเร็ว? เาเิวามสสัยเี่ยวับารสิ้นพระนม์อพระบิาอเา มันะทันหันนเินไป สิ่เหล่านี้มันปั่นป่วนิใอเ้ารั้แล้วรั้เล่า
เมื่อโฮราทิโอมาหาแฮมเลในเ้าวัน่อมา เพื่อนอเานั่อยู่อย่าเียวายและมีท่าทีหม่นหมออย่ามา
“แฮมเล” โฮราทิโอเริ่มพู้วยน้ำเสียเียบรึม
“้าิว่า ้าเห็นพ่ออท่านเมื่อืนนี้”
แฮมเลลุพรวพราึ้น “อะไรนะ”
โฮราทิโอบอเล่าเรื่อราวารมาเยือนอเาำที่ปราึ้นเมื่อืน่อน
“้า้อารเห็น้วยาอ้าเอ” แฮมเลล่าว
ืนนั้นพวเาึ้นไปรอที่เิเทินอปราสาท เสียเมามายะโน้อไปทั่วปราสาท
“เสียเอะอะ อะไรนะ?” โฮราทิโอถาม
“เอื๊อ!!” เสียอายที่เมามายเินผ่านไป
“ท่านลุลอิอุสอ้า ำลััานเลี้ยเลิมลอพิธีอภิเษสมรสับท่านแม่อ้า” แฮมเลล่าวอย่ามื่น
“แเหรื่อมุ่หน้ามาเพื่อานพิธีศพอท่านพ่อ”
นาฬิาีบอเวลาเที่ยืน เาร่าวิาสีำปราึ้นอีรั้หนึ่
“ท่านพ่อ” แฮมเลร้อะโน “พูับ้าสิ! ท่าน้อารอะไร”
เาร่าวิาสีำวัมือเรียเา และแฮมเล้าวเ้าไปใล้ยิ่ึ้น้วยอาารสั่นเทา
“้าถูารรม แ้แ้นให้้า้วย” เาร่าวิาสีำล่าว น้ำเสียอเาหวีหวิเหมือนสายลม
แฮมเลเบิาว้า “ใร่าท่านพ่อ”
“ลุอเ้า” เาร่าวิาสีำล่าว “น้อายอ้าไ้ระทำสิ่ที่น่าหวาลัว”
เาร่าวิาสีำไ้บอเล่าเรื่อราวแ่แฮมเลทั้หม
“้าำลัีบหลับอยู่ในสวน ้ารู้สึถึบาสิ่ที่หยลไปในหูอ้า มันแผเผ้า้า! เมื่อ้าลืมาื่น และสิ่สุท้ายที่้าเห็น็ือ ลอิอุสำลัำวยาพิษ”
“้าไม่แม้ระทั่ะวิวอนออภัยให้ับบาปรั้นี้” เาร่าวิาสีำล่าวเสริม น้ำเสียอเานั้นเสียแททะลุไปถึหัวใอแฮมเล “ันั้นในะนี้้าำลัเริ่มที่ะถูลโทษ”
“้าะล้าแ้นให้ท่านเอ!” แฮมเลล่าว “้าสาบาน”
เาร่าวิาสีำพยัหน้า “่าเาเพื่อ้า” เาร่าวิาสีำล่าว และหายัวไป
โฮราทิโอมาหาแฮมเล “เอ่อ…เา้อารอะไรเหรอ” แฮมเลส่ายศีรษะอเาและลอาไปมารอบๆ
“ท่านบอ้าไ้ไหม” เาล่าว “้าสาบาน ้าะไม่บอใรเป็นอันา” โฮราทิโอสัา
“ีมา” แฮมเลล่าว และบอโฮราทิโอเี่ยวับสิ่ที่เาร่าวิาสีำไ้บอแ่เา
“ถ้าเ้าเห็น้าปิบัินราวับว่า้าเป็นบ้า” แฮมเลล่าวเสริม “มันเป็นส่วนหนึ่ในแผนอ้า”
“แผนอะไร” โฮราทิโอถาม
“้าะเสแสร้ทำเป็นเสียสิ” แฮมเลล่าว “ันั้นท่านลุอ้า็ะาเาเอาว่า้าเป็นริอย่าที่ิ”
โฮราทิโอประหลาใ และมอเ้าไปในวาอเพื่อนเา เาไม่แน่ใว่าแฮมเลวรที่ะเสแสร้
เ้าายำลัอยู่ในห้วอวามรั?
“พระราาลอิอุส! พระราาลอิอุส! ” เสียร้อเรียนั้นเป็นเสียอโปโลนิอุส ึ่เป็นเสนาบีอพระราา เารีบเ้ามาหาในท้อพระโร
“แฮมเลเป็นบ้า” เาป่าวประาศ “และ้ารู้ว่าทำไม”
พระราาเริ่มล่าว “บ้าอย่านั้นรึ”
“ใ่” โปโลนิอุสล่าวอย่าระหืระหอบ “เามาที่ห้อโอฟีเลียลูสาวอ้า และพร่ำเพ้อเอะอะโวยวาย”
“เาบ้าลั่รั ท่าน้อเห็น”
“อ้อ” พระราามีท่าทีเบาใ “้า้อารเห็น้วยาัวเอ” โปโลนิอุสยิ้มอย่าภาภูมิใ
“ส่โอฟีเลียไปที่ห้ออแฮมเล หลัานั้น็แอบ่อนูพวเา และอีไม่นานท่าน็ะไ้เห็นายหนุ่มที่น่าสสารเสียัวอเา และเสียสิให้ับหิสาวสวยอ้า”
พระราาไม่แน่ใว่าเาวระเื่อโปโลนิอุสทั้หม แ่เา็เห็น้วยับแผนารนี้ พวเาแอบ่อนอยู่หลัผ้าม่านเพื่อที่ะสอแนมแฮมเล โอฟีเลียไปหาแฮมเล และทัทายเา แฮมเลเริ่มพร่ำเพ้อเอะอะโวยวาย แ่เาไม่เหมือนนที่อยู่ให้ห้ววามรั
“ไปให้พ้น” แฮมเลรีร้อใส่เธอ “เ้า็เหมือนับผู้หิทุน” แฮมเลวา “เ้าแสร้ทำหน้าสวย เ้ามันโห และเ้าทรยศพวเรา” เมื่อแฮมเละโนใส่เธอเสร็ เา็ย่ารายาไปและบ่นพึมพัมับัวเอ โอฟีเลีย้อมอแฮมเลาไป ้วยอาาระลึันท่ามลาวามเียบัน
พระราาหันไปทาโปโลนิอุส “เาไม่มีท่าทีเหมือนนที่ำลัมีวามรั” พระราารู้สึเป็นัวลอย่าลับๆ แฮมเลโรธพระมาราอเา เรื่อารแ่านใหม่มันไม่เร็วไปหน่อยรึ? เาเลือบแลใในบาสิ่เี่ยวับารสิ้นพระนม์อพระบิาอเา
เาวรส่แฮมเลไปให้ไลๆ เพื่อเป็นารเผื่อเอาไว้่อน แ่เท่านั้นอาะไม่เพียพอ บาทีเาวระำัแฮมเลออไม่ให้พ้นทา ึ่เป็นหนทาที่ีที่สุ
แฮมเลอยู่ในห้อที่หนาวเย็นอปราสาท เา่น่าัวเอ “้ามันไม่เอาไหน!” เาพึมพำ “้าสัาับท่านพ่อว่าะ่าลอิอุส อะไรที่มาหยุยั้้า” น้ำเสียแห่วามเลือบแลใระิบผ่านหูอเา ถ้าไม่ใ่วิาอท่านพ่อ แ่เป็นปีศาปลอมัวมา?
“้า้อาร้อพิสูน์อวามริเี่ยวับวิาท่านพ่อ” เาล่าว
ทันในั้นเา็บัเิวามิึ้นมา ะนัแสละรำลัมาเยือนที่ปราสาท
“้าะบอพวเาให้ัแสเรื่อเี่ยวับารวายาพิษพระราา” แฮมเลล่าว “ถ้าลอิอุสมีท่าทารู้สึผิ ้ารู้ว่าเา้อเป็นนทำ”
แฮมเลไปหาหัวหน้าะละรและมอบบทละรให้เา “เ้าะัแสามบทละรนี้ไ้มั้ย?”
“แน่นอนพะยะะ ฝ่าบาท” นัแสายพูพร้อมโ้ำนับ
ืนนั้นพระราา พระราินี ประทับทอพระเนรูละรเวที แฮมเลนั่้าๆ พวเา ันั้นเาสามารถับาูพระราาไ้ เพลเริ่มบรรเลและละรเริ่มแส นัแสที่แสเป็นัวร้ายเินย่อเ้าไปหานัแสที่แสเป็นพระราา ัวแสที่แสเลียนแบบพระราานอนรมเสียัลั่น และัวร้าย็รินยาพิษใส่หูอเา แฮมเลำเลือมอูลุอเา เามีสีหน้าที่ีเผือ
“ท่านอบละรเรื่อนี้ไหม?” แฮมเลถาม้วยรอยยิ้มที่มื่น พระราาไม่อบลับมา เายืนึ้นพร้อมสะุเ้าอี้อเาแล้วเินาห้อไป
“วิาไ้บอวามริับ้า” แฮมเลิ “อนนี้้าสามารถที่ะแ้แ้นไ้” เาลุึ้นและิามลอิอุสออไป
ระราาเร่รีบเินไปามโถทาเินอปราสาทเพื่อไปสู่วิหารน้อย
หัวใอเาหนัอึ้ไป้วยวามสำนึผิ
ที่วิหารน้อยพระราาุเ่าอยู่เบื้อหน้าแท่นบูา และพยายามสวภาวนา
แฮมเลอยู่เบื้อหลัอพระราาไปไม่ไลนั
เาเ้ามาที่วิหารน้อยและมอูพระปิุลาอเา
“อนนี้้าสามารถ่าเาไ้” แฮมเลิ
“เาไม่รู้ว่า้าอยู่รนี้”
แ่แฮมเลส่ายศีรษะอเา “ถ้า้า่าเาะที่เาสวมน์ภาวนา เาะไ้ไปสวรร์ ันั้นเาะไม่ไ้รับารลโทษ นั่นมันะเป็นราวัลให้เา” เาัสินใรออย
“โอ้ พระผู้เป็นเ้า ไ้โปรอภัยให้้า้วย” พระราาล่าว
เมื่อพระราาลับเ้ามาที่ท้อพระโรอเา โปโลนิอุสำลัรออยเาอยู่
“้ามีอีแผนหนึ่” เาล่าว้วยท่าทีพึพอใในัวอเา ลอิอุสล่าวเบาๆ
“เราวรส่แม่อแฮมเลไปพูับเา” โปโลนิอุสล่าว่อไป “บาทีนาอาะสามารถสั่ให้เาเลิทำพฤิรรมล้ายนบ้า ้า่อนัวอยู่เพื่อแอบฟั”
แฮมเลถูเิไปที่ห้ออแม่อเา เาเินวาท่า้วยสีหน้าบูบึ้
“แฮมเล เ้าทำให้พ่อเลี้ยอเ้าโรธ” แม่อเาำหนิ
“ยายแม่ม!” แฮมเลล่าว
“ท่านแม่ ท่านทำให้ท่านพ่อโรธ เพราะท่านอภิเษสมรสับพระปิุลาอ้า” เาับแนพระมารา วาอเาแวววาว้วยวามโรธเรี้ยว
“่วย้วย ่วย้วย!” แม่อเาร้อ มีเสียุัอยู่เบื้อหลัผ้าม่าน
“นั่นไ” แฮมเลล่าว เาวัาบออาัวอเา “อยู่ไหน เ้าหนูั่ว” เาแทาบทะลุเ้าไปในผ้าม่าน…และผู้ที่อยู่้าในนั้นือโปโลนิอุสส่เสียรวราอย่าน่าสยสยอ
“ใ่พระราาหรือเปล่า” แฮมเลล่าวและึผ้าม่านออ
“โอ้” เาร้อ ร่าอโปโลนิอุสร่วออมา “มันนั่นเอ” เายัไหล่
“้าเสียใ online casino ้า่าเา แ่มัน่วยไม่ไ้” เาเริ่มลาร่าอายที่ายแล้วออมาาห้อ
“เาเสียสิไปแล้ว!” พระราินีร้อไห้สะอึสะอื้น
เมื่อพระราาทราบเรื่อที่เิึ้น เาเรียหาแฮมเล
“ศพอโปโลนิอุสอยู่ที่ไหน” เาถาม แ่ไม่มีใรรู้ว่าแฮมเล่อนศพอยู่ที่ไหน
“เาอยู่ที่โ๊ะอาหารเย็น” แฮมเลล่าว เายิ้มริ่ม “ในทาลับัน ในอนนี้หนอนำลััินเาอยู่”
พระราามอเห็นโอาสอเา “แฮมเล” เาล่าว “ลูายอันเป็นที่รัอ้า…..ในอนนี้มันะเป็นไปไม่ไ้ที่เ้าะสามารถอยู่ที่ประเทศเนมาร์ ้าะส่เ้าไปอยู่ที่ประเทศอัฤษเพื่อเป็นารปป้อเ้า”
แฮมเลไม่ัืนที่ะไป แ่เาแน่ใว่าพระราานั้นไม่ประส์ี
หลายวันหลัานั้นพระราา และพระราินีอยู่ในท้อพระโร เมื่อโอฟีเลีย ลูสาวอโปโลนีอุสเินล่อลอยเ้ามา ผมอเธอไม่เรียบร้อย มันูยุ่เหยิ เธอมีท่าทาราวับโนลาผ่านแนวพุ่มไม้เี้ยๆ เธอเริ่มร้อเพละเิน และำลัยำยี้่ออไม้ในมืออเธอ เธอยื่นอไม้ในมือเธอให้พระราินี ทุน้อมอโอฟีเลียที่ำลัเสียสิ เพลอเธอถูััหวะ้วยเสียประูอันเรี้ยวรา “เลียร์เทส อยู่ที่นี่!” อ์รัษ์ร้อบอ เลียร์เทสเป็นพี่ายอโอฟีเลีย เาเินผลุนผลันเ้ามาในท้อพระโร
“ศพอพ่อ้าอยู่ที่ไหน” เลียร์เทสถาม “้าไ้ยินว่าเาถู่า ใรเป็นนทำ?” ่อนที่พระราาะไ้อบำถาม เลียร์เทสมอเห็นโอฟีเลีย เธอ้อมอมาที่เา ทำเหมือนไม่เยเห็นเามา่อน เลียร์เทสะลึอย่ามา
“โอ้น้อสาวที่รัอ้า เิอะไรึ้นับเ้า” เาอ้าปา้า
“ท่าน้อารอไวโอเลสัอมั้ย” เธอถาม เธอส่ายศีรษะอย่าแร “้าไม่สามารถมอบอไวโอเลให้ท่านไ้ พวมันเหี่ยวหมแล้ว เหมือนับท่านพ่อที่ายไปแล้ว”
“เธอเป็นบ้าเพราะวามเศร้าโศ” พระราาล่าว “้าเสียใที่ะบอับเ้าเลียร์เทส แฮมเล่าพ่ออเ้า มันเป็นวามผิอเาทั้หม”
“้าะ่าแฮมเลาารระทำรั้นี้” เลียร์เทสสาบาน
พระราาวัมือเรียเาและระิบบอว่า “ไม่้อัวลเาะไ้รับผลที่เาทำอย่าสาสมในไม่้านี้” พระราายิ้ม เาะส่ทหารไป่าแฮมเลบนเรือเินสมุทรประเทศอัฤษในเวลาใ็ไ้ หรือะไม่ เาิ
“เ้าายแฮมเลอยู่ที่นี่!” เสียะโนาลานหน้าปราสาท “เ้าายแฮมเลลับมาาประเทศอัฤษแล้ว” าอพระราาเบิว้า้วยวามประหลาใ เลียร์เทสพูพึมพำอย่าเบาๆ เี่ยวับารวาแผนที่ะัารับแฮมเล พระราินีรีบร้อนออไปทัทายพระโอรสในทันที โฮราทิโอเพื่อนอแฮมเลยิ้ม เายืนอย่าสบเสี่ยมใล้ๆับพระราา ในมือถือหมายาแฮมเลที่อธิยายทุอย่าที่เิึ้น
ถึพระราาที่ทรยศ้า ้ารู้สึหวาระแวพวเาอยู่แล้ว
แ่ในะนั้นเอพวเราถูโมีโยโรสลั
้าไ้ัาร่อนัวเออยู่บนเรือโรสลัระหว่าทาลับบ้าน
เมื่อ้าลับมาถึ ้าะำระแ้นอ้า
า
แฮมเล
พระราาพูเสียเบาๆับเลียร์เทส “แฮมเลยัมีีวิอยู่ ้าะเปลี่ยนแปลแผนารใหม่ เ้าะ้อวลับเา!”
“แ่ถ้า้า่าเาไม่ไ้ล่ะ” เลียร์เทสล่าว
“้าะุ่มใบมีลในวยาพิษที่มีฤทธิ์ถึาย” พระราาล่าว “แม้ถาโนผิวอเาเพียเล็น้อย เา็ะ้อาย” พระราาถูมืออเา “ถ้าเานะโยปราศารอยี่วน ้า็ะเสนอเรื่อื่มผสมยาพิษให้เา” เลียร์เทสรุ่นิอยู่รู่หนึ่ มันูเหมือนหนทาารโ เพื่อที่ะแ้แ้น วามิอเาถูััหวะโยพระราินี เธอเินพรวพราเ้ามาในห้อ ใบหน้าอเธออาบไป้วยน้ำา
“โอฟีเลียระโน้ำายแล้ว” เธอร้อไห้สะอึสะอื้น “พวเาพบเธอลอยน้ำเหมือนนาเืออยู่ในทะเลสาบ เธอายแล้ว! โอ้ โอฟีเลียผู้น่าสสาร!”
เลียร์เทสำาบอเ้าไว้แน่น “้าพร้อมแล้วที่ะท้าแฮมเล” เาล่าวับพระราา “้าะ่าเา ถ้ามันเป็นสิ่สุท้ายที่้าะ้อทำ”
แฮมเลออไป้านอับโฮราทิโอ พวเาเินัผ่านสุสาน มีผู้ายสอนำลัทำานันอย่ายันันแ็ นั่นือารุหลุมศพ สัปเหร่อนหนึ่โยนหัวระโหลเ่าๆออมาาสุสาน แฮมเลว้ามันไว้ “นี่!” เ้าร้อ “นี่ืออใร”
“อลหลวที่ายเมื่อปีที่แล้ว” ายนหนึ่อบ “ื่ออเ้าือ โยรริ”
“โยรริ” แฮมเลล่าว แฮมเลรู้สึเศร้าใ “โยรริผู้น่าสสาร ้ารู้ัเ้าโฮราทิโอ – เาเป็นนที่สนุสนานเมื่อยัมีีวิอยู่” เาี้ไปที่หัวระโหล
“ูเาสิ ำลัยิ้มริ่มเียว”
ทันในั้น็มีเสียเพลลอย้ามผ่านสุสานมา บวนแห่พิธีศพำลัใล้เ้ามา แฮมเลำพระราา พระราินี และเลียร์เทสไ้
“โอ้ โอฟีเลีย” เลียร์เทสร้อไห้ร่ำรว แฮมเลรีบวิ่มาที่โลศพ “นั่นือโอฟีเลียรึ?” เาล่าว
“แนั่นเอ!” เลียร์เทสวา “ไปลนรเสีย!” เาระโนเ้าใส่แฮมเล และผลัแฮมเลลไปในหลุมศพอันว่าเปล่า และเา็ระโามลไป
“ไม่นะ แฮมเล!” โฮราทิโอล่าว อ์รัษ์แยทั้สอออมา
“สุภาพบุรุษ เ้าสามารถยุิเรื่อนี้ไ้” พระราาประาศ
“้าสั่ให้เ้าประลอาร่อสู้ัน”
ในอนบ่าย พระราา พระราินี และาววัทั้หลายมาูแฮมเลและเลียร์เทส่อสู้ัน าบสอเล่มถูัเรียมไว้ให้พวเา เลียร์เทสรู้เาวระหยิบาบเล่มที่ 1 “้าเลือเล่มที่หนึ่” เาล่าว
ายทั้สอนยืนประันหน้าึ่ันและัน าบอพวเาเาวับและั้ร
“อให้โี!” พระราาะโน “และถ้าเ้านะ แฮมเล ้ามีเรื่อื่มรสเลิศรออยเ้าอยู่ เพื่ออวยพรในัยนะ”
แฮมเลและเลียร์เทสเริ่ม่อสู้ัน ้วยารแทอย่ารวเร็ว แฮมเลเือนแนอเลียร์เทส้วยมาบอเา
“โนแล้ว!” ทุนร้อ
“รั้แร แฮมเลทำไ้ี!” พระราาเป็นัวล เาูถ้วยเรื่อื่มที่มียาพิษ
“มีเรื่อื่ม่อนารสู้่อ้วยนะแฮมเล”
“ไม่ ้าะื่มเมื่อาร่อสู้บสิ้น” แฮมเลล่าว
พวเาเลื่อนที่เป็นวรอบๆึ่ันและัน แฮมเลโมีอีรั้ ่อนที่พระราาะรู้ว่ามีอะไรเิึ้น พระราินีหยิบถ้วยเรื่อื่ม
“แ่ลูาย้า!” พระราินีร้อ และื่มเรื่อื่มแห่วามายเ้าไปอึให่ พระราินีื่มอี เลียร์เทสวัาบอเา และมาบบาสี้าอแฮมเล มันไม่ลึมา แ่ยาพิษึมาบเ้าไปในเลืออแฮมเล แฮมเลโ้ืนพวเาปะทะัน้วยแราารโมีาบทั้สอระแทันอย่าแร และระเ็นลบนพื้นิน เมื่อพวเาหยิบมันึ้นมาอีรั้หนึ่ เลียร์เทสและแฮมเลุมาบไว้ในมืออเา และแฮมเลไุ้มาบอาบยาพิษไว้แน่น
“ั้รับิ” เลียร์เทสล่าวเสียำราม่ำ แฮมเลบุใส่เลียร์เทส าบเือนเ้าไปที่แนอเา เลียร์เทสำอาวุธอเาไ้
“้าำลัะาย” เาิ
หลัานั้นพระราินีเริ่มที่ะรวรา้วยวามทรมาน
“เรื่อื่มนั่น…โอ้แฮมเลที่รัอ้า ้าถูวายาพิษ”
“มีนทรยศที่นี่” แฮมเละโน “ามหาเา!”
“นที่ทรยศ” เลียร์เทสล่าว “และมันือ้าเอ ้าวาแผนับพระราาเพื่อะสัหารท่าน าบอ้าอาบยาพิษ พวเราทั้สอำลัะาย ้า…้าเสียใ”
แฮมเลมอมาที่าบอาบยาพิษ ทันในั้นทุอย่า็แ่มแ้ึ้น ในอนนี้เาไม่มีอะไรที่ะ้อสูเสียแล้ว และอนนี้เารู้ว่าเาวระทำอย่าไร
“นี่สำหรับท่านพ่อ้า” เาะโน เารีบวิ่มาที่ัวพระราาและฟาฟันเา้วยาบอาบยาพิษ พระราาร้อ พระราา และพระราินีล้มพับลบนบัลลั์ ีวิอพวเาำลัะสูสลายไป
แฮมเลเินโเและล้มล โฮราทิโอรีบมาที่้าๆัวเา
“ถ้าเ้าำลัะาย ้า็ะายับเ้า้วย” โฮราทิโอร้อ เาหยิบถ้วยที่พระราินีวาล
“้าะื่มยาพิษ” แฮมเลยมือึ้น “ไ้โปร….อย่า ้า้อารให้เ้าบอเล่าเรื่อราวอ้าให้โลไ้รับรู้” เาล่าว เสียอเาแผ่วล
“ำ้า” เาระิบ
ส่วนที่เหลือนั้นือวามเียบัน…….
ผลงานอื่นๆ ของ yasuhiro aya ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ yasuhiro aya
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น